mail@mail.com

HoÅŸ geldin ey Åžehr-i Ramazan!

Safalar getirdin. Bereket getirdin. Güzellikler getirdin.

Gönüllere hoÅŸluk, dargınlara barış, katı kalplere yumuÅŸama getirdin.

Ne gizemlisin sen ey Ramazan! Sahurun bir başka, iftarın bir başka neşe.

Akraba, arkadaÅŸ, dostlarla sofralar ÅŸahane.

Küçük büyük, fırınlar önündeki kuyruklar koyu sohbete dalmış, akÅŸam ezanını sabırsızlıkla beklenmekte.

Tabak tabak pasta börek, kase kase hoÅŸaflar, komÅŸudan komÅŸuya gidip gelmekte.

Selatin camileri dolup taÅŸmakta, her gün bir baÅŸka mescitte teravih eda edilmekte.

Zekâtlar bu ayda verilmekte, azda olsa muhtaçların yüzü gülmekte.

Küçüklerin saygısı, büyüklerin duası daha da artmakta.

Sıla-i rahim hatırlanıp yollara düÅŸülmekte.

Telefonlar daha çok çalınıp, hatır gönül yapılmakta.

-Ya Åžehr-i Ramazan! Bu güzellikler sana nereden gelmekte?

-Oruç olmazsa senin ne farkın var diÄŸer aylardan?

-Peki orucu sana kim haber vermekte?

-KuÅŸku yok ki, Kur’an.

“insanlığa rehber olan Kur’an, bu Ramazan Ayında inmiÅŸtir.” (Bakara,185)

Demek ki bu ay Kur’an’ın doÄŸum günüymüÅŸ.

DoÄŸum günün kutlu olsun ey aziz Kur’an!

HoÅŸ geldin ya ÅŸehr-i Kur’an!

Ayan beyan anlaşılıyor ki, Ramazan ayını diÄŸerlerinden kıymetli ve güzel kılan, Kur’an’ın bu ayda inmeye baÅŸlamasıymış. Oruç, O’na bahÅŸedilen bir nimet ve Kur’an’ın doÄŸum gününü kutlama vesilesiymiÅŸ.

 Yıl 610. Yer Hira. Gecelerden Kadir. Aylardan Ramazan. “Ä°kra/oku” diye inmeye baÅŸladı Kur’an. O gecenin de bin aydan daha deÄŸerli olmasının sebebi vahyin inmeye baÅŸlamasıymış. Kur’an’ın inmeye baÅŸlamasıyla, Muhammed-ül Emin, oldu Muhammed-ün Nebi.

Kur’an’la oldu Ramazan, ayların sultanı.

Kur’an’la oldu Kadir, gecelerin en hayırlısı.

Kur’an’la oldu Muhammed (as), cihanın iftiharı.

Rasulullah, kalan 23 yıllık ömründe O’nunla yürüdü. O’nun rehberliÄŸinde yol aldı. ArkadaÅŸlarını O’nunla eÄŸitti, yetiÅŸtirdi. KatılaÅŸmış gönüllere sevgi aşıladı.

O’nunla engel oldu kız çocuklarının ölümüne.

O’nunla kavuÅŸturdu köleleri özgürlüÄŸe.

VahÅŸet, zulmet ve kaos asrını, O’nunla eriÅŸtirdi saadet çağına.

Bugün Ramazan, oruç, sahur, iftar, bayrama saygı tamam.

Peki nerede kaldı Kur’an’a ikram?

Bugün cahiliye döneminden daha mı iyi? Niye görmezden geliriz o aziz Rehberi?

Ä°nsan yeni doÄŸan çocuÄŸunu sarar sarmalar. Yedirir içirir. Uyutur büyütür. Öper koklar. “Ne diyor” diye gözünün içine bakar. Elini tutar bırakmaz. Gülmesi mutluluÄŸu olur. AÄŸlaması acısını katlar. Elini tuttuÄŸumuz yavrumuz, büyüyünce bizim elimizi tutar.

Bugün doÄŸum gününü kutladığımız Kur’an, insanoÄŸlunun her zaman elinden tutmakta. DüÅŸtüÄŸünde kaldırmakta. Ömür boyu yol gösterip rehberlik etmekte.

O’nu, sarıp sarmalayıp cami avlusuna bırakılan istenmeyen bir bebek gibi, neden sarıp sarmalayıp eriÅŸilmeyen en yüksek yere koyuyoruz?

Neden “Ey Rabbim, benim kavmim bu Kur’an’ı kendilerinden uzak tuttular.” (Furkan,25/30) diyen Nebinin ÅŸikâyetine muhatap oluyoruz?

Biz niçin Rasulullah gibi davranıp O’nu kendimize rehber edinmiyoruz?

Yaratıcımız, Rabbimiz, Sahibimiz boÅŸuna mı gönderdi Kitabını?

Ä°nsanlık ne zaman tanışacak sözlerin en güzeliyle?

Biz ne zaman el sıkışacak, sohbete dalacak, muhabbetle ve saygıyla karşılayacağız O aziz Kitabı?

Ä°bretlerin, öÄŸütlerin, hikmetlerin yüzlercesi O’nda.

Hem ekonomik, hem de ahlaki yönden insanlığın başına bela olan faiz, kumar, zina/fuhuÅŸ, alkol/uyuÅŸturucu bütün dünyada suç kabul edilir. Fertler faizcilik yapamaz. Kumar oynatamaz. Ä°zinsiz fuhuÅŸ evleri açamaz. Alkol ve uyuÅŸturucu üretimi yapamaz. Fakat ne büyük çeliÅŸkidir ki bütün bu pis iÅŸleri devletler kendileri yapar.

Peki Kur’an ne der:

“Sakın, içki, kumar, faiz ve zinaya yaklaÅŸma.” (Bakara, 2/219,275. Ä°sra, 17/32)

Herkesle konuÅŸur, herkese bir cevabı vardır Kur’an’ın:

Tembellere, “Çalışkan ve mücadeleci olun.” der. (Hucurat,49/15)

Ticaretine hile karıştıranlara, “Tartını tam ve adaletli yap.” diye uyarır. (En’am,6/152)

Durmadan çekiÅŸtiren ve açık arayanlara, “Kusurları görmezden gelin.” tavsiyesinde bulunur. (Tegabün,64/14)

Burnu havada olanlara, “Yeryüzünde tevazu ile yürü.” ihtarında bulunur. (Furkan,25/63)

BoÅŸanma aÅŸamasında olanlara, “Güzellikle boÅŸanın.” diye hatırlatır. (Bakara,2/229)

KomÅŸuyu görmezden gelenlere: “KomÅŸuya iyi ve güzel davran.” (Nisa,4/36)

Yakınlarını unutanlara: “Akrabana yardım et.” (Nisa,4/36)

“Hep bana, hep bana” diyenlere: “Yoksulu, kimsesizi, muhtacı doyur.” (Nisa,4/36)

Saçıp savuranlara: “Tutumlu ol.” (Ä°sra,17/29)

Cimrilere: “Cömert ol.” (Sebe,34/39)

Görgüsüzlere: “Ä°zinsiz, selamsız eve girme.” (Nur,24/27)

BoÅŸboÄŸazlara: “BoÅŸ söz konuÅŸma.” (Furkan25/72)

Hayırlarını boÅŸa çıkaranlara: “Yaptığınız iyiliÄŸi baÅŸa kakmayın.” (Müddesir,74/6)

Lüks ve ÅŸatafat heveslilerine: “Kendine gel, sade yaÅŸa.” (Kehf,18/28)

Büyüklerini huzur evine postalayanlara: “Ana babaya iyilik et.” (Ä°sra,17/23)

Suriyelilere “yeter artık” diyenlere: “Sana sığınanları himaye et.” (En’am,8/72)

Daha binlerce öÄŸüt, kıssa, hisse ve güzellik.

Ne duruyorsun vefasız-şaşkın insan!

Sana gönlünü açmış bekliyor Kur’an…

                                                                     Mustafa GÜL