Mustafa GÜL
Kitap, yani Kur’an.
Kitap, yani Furkan.
Kitap, yani Zikir.
Birçok adı var Kitabın. Burhan, Beşir, Beyan, Rahmet, Hidayet, Hikmet, Aziz, Vahiy, İlim, Nur, Ruh, Müjde, Şifa, Ahsen-el Hadis/En Güzel Söz bunlardan birkaçı.
Kitap deyince aklımıza ilk gelen:
“Üzerinde hiçbir kuşkuya yer olmayan Takva sahipleri için rehber olarak Allah tarafından indirilendir.”(2/2)
“O, sorunları çözendir.”(2/213)
“Yolumuzu aydınlatandır.”(22/8)
“Gönülleri huzurlu kılandır.”(13/28)
“Karanlıktan aydınlığa çıkarandır.”(57/9)
“İnsana şan ve şeref kazandırandır.”(43/44)
“Mahşerde de sorguya çekileceğimizdir.”(44/43)
Üzerine yemin ettiğimiz ve imanın da bir unsurudur Kitap. Başımız üstünde yeri vardır.
Kur’an dışındakiler de güzel bir dosttur, sadık bir arkadaştır. Tarihe yolculuktur. Kahramanlarla sohbettir. İnsanın kolayca kavuştuğu bir hazinedir.
Sevdiğin bir filozofu, bir bilgini, bir seyyahı eve misafir etmektir.
Bilgi ve ilim yolunda en büyük yardımcıdır.
Kitap, insanı adalete yönlendiriyorsa; vicdanları hayır yolunda harekete geçiriyorsa; merhamete sevk ediyorsa; görgüye, inceliğe, güzelliğe, zarafete kavuşturuyorsa makbul kitaptır, meşru kitaptır, değerli kitaptır. Baş göz üstünde yeri vardır. Zevkle okuruz, bolca okuruz. Yazarlarına teşekkürü borç biliriz.
Diğerleri mi? Edepten, yoldan, çizgiden çıkmışsa; iyi ve güzel olandan ayrılmışsa; zihinleri bulandırıp kişiyi bunalıma sokuyorsa; zehri altın kupada sunuyorsa yanımızda hiçbir kıymeti harbiyesi yoktur.
Kitap edebe uygun olandır. Edepsiz sözcük ve anlamları yazıya taşımışsa, kitabın o yüce makamına hakaret etmiş, gereksiz bir nesnedir. Çok satması veya okunması hatta Nobel ödülü alması ölçü değildir. Nicelik değil, nitelik önemlidir. Böylesi kitapları okumayı, ancak zaman israfı sayarız.
Ne yazık ki günümüzde çok satan ve okunan kitapların birçoğu nitelik açısından zayıf olanlar. İnsanı bencilliğe, boş hayallere, inançsızlığa, edepsizliğe yönetenler çok revaçta.
Dini kitapların çok okunanları da, maalesef nitelikten yoksun, hurafeler ve Kur’an’a ters kıssalarla dolu olanlar.
Peki Kur’an da mı az satıyor ve az okunuyor? Hayır, ülkemizde ve dünyada en çok dağıtılan kitap Kur’an. Peki az mı okunuyor? Hayır, çok okunuyor. Fakat okuduğunu anlayan az. Anlayıp da uygulayan çok daha az. Bu hep söylenir. Bugün karşılaştığım bir olay, üzgünüm ama bu düşüncemi pekiştirdi.
70 yaşlarında, hafız, kitaplarla haşir neşir olan bir tanıdığım, “Sizin Yedi Güzel Adamınız Kim?” kitabını karıştırırken heyecanla “Bunun cevabı Münker-Nekir” dedi. Kitapta şöyle yazıyordu:
Melek isimlerinden hangisi Kur’an’da geçmez?
A-Azrail B-İsrafil C-Münker-Nekir D-Hiçbiri
Dedim ki “Kur’an’da Azrail ismi geçiyor mu?” hafızlığının yanında Arapça da bilen arkadaş, zihninden ayetleri geçirdi, Kur’an’ın orijinaline baktı, internetten aradı “Azrail değil, ölüm meleği” dedi. Sonra da “fakat bu soru yanlış, seçeneklerde İsrafil de var, iki doğru cevap olamaz.” Dedim ki “İsrafil ismi Kur’an’da var mı?” Biraz karıştırdı, bulamayınca “evde bakacağım” dedi.
70 yaşındaki dostum, hafızlık sırasında ve sonraki hayatında Kur’an’ın orijinalini en az bin defa okumuştur. Azrail ve İsrafil ismini hiç telaffuz etmediği halde, Kur’an’da var sanmaktadır. Çünkü “dört büyük melek” diye öğretilenleri/öğrendiklerini doğru kabul etmiş. Bilgilerini Kur’an’la test etmeyi aklından geçirmemiş.
Din adına bilinenlerin birçoğu da Kur’an kaynaklı değil. Din adına uygulamaların bazıları da Kur’an’a ters. Dedim ya, Kur’an okunuyor fakat anlayan az, anlayanlardan da uygulayan az. Tersi olsaydı, böyle mi olurdu dünyanın hâli.
Evet, kitapsız hayat, tatsız-tuzsuz, renksiz-zevksiz, boş ve kof hayattır.
Fakat boş kitaplar da, hayatın yüküdür ve zaman israfıdır.
Zararlı kitaplar felakettir.
Kitabı bilerek veya bilmeden yanlış yorumlamak ihanettir.
Ne demişler, ne kadar okuduğun değil,
Ne okuduğun,
Niçin okuduğun,
Nasıl okuduğun önemli.
Mustafa GÜL
